Griselda Blanco. De naam galmde door de straten van Miami, waardoor rillingen over de ruggengraat liepen en haastige stappen in de tegenovergestelde richting werden aangespoord. ‘De cocaïnemeter’, noemden ze haar. Maar de laatste tijd, nu shows als Netflix's 'Griselda' haar verhaal opnieuw bekijken, ontstaat er een zeurend onbehagen. Zijn de media bezig met het imago van deze beruchte drugsbaronnen?
Griselda Wit was niet bepaald een personage waar je voor zou juichen. Geboren in armoede in Colombia, was haar leven vanaf het begin een harde melodie. Gefluister schetst een huiveringwekkend beeld van haar betrokkenheid bij een ontvoering op elfjarige leeftijd, een voorafschaduwing van de duisternis die haar toekomst zou overspoelen. Toen ze in de twintig was, was ze naar Miami gevlucht, waar ze de ladder van de drugshandel beklom met een snelheid die anderen ademloos maakte. Intelligentie, onmiskenbaar. Maar ook een meedogenloosheid die de rillingen over de ruggengraat deed lopen. Iedereen die haar, zelfs op de geringste manier, tegenwerkte, liep het risico een vergeten statistiek te belanden. Zo werd ze 'La Madrina', een naam die synoniem staat voor geweld, een legende die de rillingen over de ruggengraat veroorzaakte.
Toch schilderen recente afbeeldingen Griselda in een ander licht. Ze duiken in haar persoonlijke leven en tonen haar scherpe geest, haar ambitie en zelfs een glimp van een kwetsbaarheid die je niet zou verwachten. En daarin schuilt het gevaar. Want laten we eerlijk zijn, de merkkleding en de machtsstrijd zijn flitsend. Ze leiden de aandacht af van de gruwelijke realiteit: de talloze levens die verloren zijn gegaan in bloedige oorlogen, de families die uiteen zijn gevallen door de verslaving die wordt aangewakkerd door haar cocaïne-imperium. Het verhaal verandert en verandert een koelbloedige crimineel in een ‘krachtige zakenvrouw’. Het voelt alsof ze haar verhaal opschonen en de lelijke delen uitwissen met een verhalende airbrush.
Moorddadige tactieken
Griselda Blanco, niet voor niets bekend als de ‘Zwarte Weduwe’, gebruikte brutale tactieken om haar macht in de drugshandel te behouden. Hier is een blik op enkele van de methoden die aan haar worden toegeschreven:
- Drive-by's voor motorfietsen: Blanco zou een pionier zijn geweest in het gebruik van motorfietsen voor moordaanslagen. Deze snelle, manoeuvreerbare voertuigen maakten verrassingsaanvallen en gemakkelijkere ontsnappingen in de drukke straten van Miami mogelijk.
- Meedogenloze efficiëntie: Veel moorden zouden op klaarlichte dag zijn gepleegd, wat een huiveringwekkende boodschap uitstraalde en een klimaat van angst creëerde. Deze minachting voor de openbare veiligheid werd een kenmerk van de ‘Cocaïne Cowboy Wars’.
- Het elimineren van de concurrentie: Blanco was niet verlegen om rivalen uit te schakelen. Naar verluidt heeft zij talloze moorden bevolen om de controle over haar drugsroutes te behouden en bedreigingen uit te sluiten.
- Binnenlandse brutaliteit: De bijnaam “Black Widow” verwijst naar een donkere kant. Blanco wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn geweest voor de dood van alle drie haar echtgenoten.
Het is belangrijk op te merken dat hoewel deze tactieken verband houden met Blanco, het moeilijk is om haar betrokkenheid bij elke zaak definitief te bewijzen. Het geweld dat aan haar regering in Miami werd toegeschreven, versterkte echter haar reputatie als meedogenloze en berekenende crimineel.
Griselda's opkomst aan de macht
Griselda Blanco's klim naar de top van de drugshandel was geen solo-klim. Hier is een diepere duik in de sleutelfiguren en gebeurtenissen die haar opkomst hebben aangewakkerd:
Partnerschap en innovatie:
- Alberto Bravo: Begin jaren zeventig ontmoette Blanco haar tweede echtgenoot, Alberto Bravo, die al gevestigd was in de cocaïnehandel. Hun partnerschap bleek cruciaal. Blanco zou met haar meedogenloze inslag en sluw zakelijk inzicht innovatieve smokkelmethoden hebben bedacht, zoals het gebruik van lingerie met verborgen compartimenten (uit haar eigen kledingfabriek in Colombia) om drugs naar de VS te vervoeren.
- Cocaïneboom in Miami: Miami, vanwege de nabijheid van Zuid-Amerika en de lakse regelgeving, werd een belangrijk toegangspunt voor cocaïne. Blanco zag de kans en profiteerde ervan door een distributienetwerk op te zetten dat haar enorme rijkdom en invloed opleverde.
De Medellin-kartelverbinding:
In de jaren zeventig was er ook sprake van de opkomst van de Medellin-kartel in Colombia. Hoewel Blanco geen direct lid was, zou ze een sleutelfiguur zijn geworden in hun Amerikaanse activiteiten.
- Miami-hub: Blanco's Miami-netwerk werd een cruciale 'toegangspoort' voor het Medellin-kartel, waardoor ze enorme hoeveelheden cocaïne naar de Amerikaanse markt konden brengen.
- Wederzijds voordeel: Deze samenwerking was voor beide partijen voordelig. Blanco kreeg toegang tot een machtige leverancier en bescherming, terwijl het Medellin-kartel profiteerde van haar gevestigde distributienetwerk en meedogenloze tactieken om de concurrentie uit te schakelen.
Deze periode betekende een keerpunt voor Blanco. Haar connecties, gecombineerd met haar eigen meedogenloosheid, stelden haar in staat aanzienlijke macht en rijkdom te vergaren binnen de drugsscene in Miami.
Natuurlijk kunnen shows over drugsbaronnen spannend zijn. Ze bieden een kijkje in een wereld vol hoge inzetten en adrenaline-pompende ontsnappingen. Maar zij hebben ook een verantwoordelijkheid. Ze moeten het geweld en de verwoesting weergeven die deze figuren hebben achtergelaten. Ze moeten ons herinneren aan het bloed aan hun handen, aan de gemeenschappen die ze verlaten. Alleen door het volledige beeld te erkennen kunnen we een genuanceerd begrip van deze complexe karakters ontwikkelen, en niet alleen verblind worden door hun veronderstelde kracht.
Omdat de waarheid is dat dit soort programma's mensen kunnen beïnvloeden, vooral jongere kijkers. Als ze de drugshandel verheerlijken zonder de gevolgen te erkennen, riskeert ze een gevaarlijke en destructieve wereld te normaliseren. De media hebben de kans om deze afbeeldingen te gebruiken als waarschuwende verhalen, waarbij de prijs wordt benadrukt die wordt betaald voor het ‘glamoureuze’ leven van een drugsbaron. Door een evenwichtig en menselijk perspectief te bieden, kunnen de media een rol spelen bij het voorlichten van kijkers over de realiteit van de drugshandel en er tegelijkertijd voor zorgen dat figuren als Griselda Blanco niet herinnerd worden vanwege hun macht, maar vanwege de verwoesting die ze hebben aangericht.
