Griselda Blanco. De naam galmde door de straten van Miami, waardoor rillingen over de ruggengraat liepen en haastige stappen in de tegenovergestelde richting werden aangespoord. ‘De cocaïnemeter’, noemden ze haar. Maar de laatste tijd, nu shows als Netflix's 'Griselda' haar verhaal opnieuw bekijken, ontstaat er een zeurend onbehagen. Zijn de media bezig met het imago van deze beruchte drugsbaronnen?
Griselda Wit was niet bepaald een personage waar je voor zou juichen. Geboren in armoede in Colombia, was haar leven vanaf het begin een harde melodie. Gefluister schetst een huiveringwekkend beeld van haar betrokkenheid bij een ontvoering op elfjarige leeftijd, een voorafschaduwing van de duisternis die haar toekomst zou overspoelen. Toen ze in de twintig was, was ze naar Miami gevlucht, waar ze de ladder van de drugshandel beklom met een snelheid die anderen ademloos maakte. Intelligentie, onmiskenbaar. Maar ook een meedogenloosheid die de rillingen over de ruggengraat deed lopen. Iedereen die haar, zelfs op de geringste manier, tegenwerkte, liep het risico een vergeten statistiek te belanden. Zo werd ze 'La Madrina', een naam die synoniem staat voor geweld, een legende die koude rillingen over de ruggengraat veroorzaakte.
Toch schilderen recente afbeeldingen Griselda in een ander licht. Ze duiken in haar persoonlijke leven en tonen haar scherpe geest, haar ambitie en zelfs een glimp van een kwetsbaarheid die je niet zou verwachten. En daarin schuilt het gevaar. Want laten we eerlijk zijn, de merkkleding en de machtsstrijd zijn flitsend. Ze leiden de aandacht af van de gruwelijke realiteit: de talloze levens die verloren zijn gegaan in bloedige oorlogen, de families die uiteen zijn gevallen door de verslaving die wordt aangewakkerd door haar cocaïne-imperium. Het verhaal verandert en verandert een koelbloedige crimineel in een ‘krachtige zakenvrouw’. Het voelt alsof ze haar verhaal opschonen en de lelijke delen uitwissen met een verhalende airbrush.
Natuurlijk kunnen shows over drugsbaronnen spannend zijn. Ze bieden een kijkje in een wereld vol hoge inzetten en adrenaline-pompende ontsnappingen. Maar zij hebben ook een verantwoordelijkheid. Ze moeten het geweld en de verwoesting weergeven die deze figuren hebben achtergelaten. Ze moeten ons herinneren aan het bloed aan hun handen, aan de gemeenschappen die ze verlaten. Alleen door het volledige beeld te erkennen kunnen we een genuanceerd begrip van deze complexe karakters ontwikkelen, en niet alleen verblind worden door hun veronderstelde kracht.
Omdat de waarheid is dat dit soort programma's mensen kunnen beïnvloeden, vooral jongere kijkers. Als ze de drugshandel verheerlijken zonder de gevolgen te erkennen, riskeert ze een gevaarlijke en destructieve wereld te normaliseren. De media hebben de kans om deze afbeeldingen te gebruiken als waarschuwende verhalen, waarbij de prijs wordt benadrukt die wordt betaald voor het ‘glamoureuze’ leven van een drugsbaron. Door een evenwichtig en menselijk perspectief te bieden, kunnen de media een rol spelen bij het voorlichten van kijkers over de realiteit van de drugshandel en er tegelijkertijd voor zorgen dat figuren als Griselda Blanco niet herinnerd worden vanwege hun macht, maar vanwege de verwoesting die ze hebben aangericht.
